Het einde van het jaar nadert. Een tijd van gezellig samen zijn en lekker eten. Heerlijke geuren van hartig en zoet prikkelen onze neuzen. Maar niet alleen die van ons. Menig hondenneus wordt eveneens geprikkeld en gestimuleerd mee te snoepen. Echter niet altijd zonder gevaar!

Zeker in de decembermaand is er een overvloed aan chocolade in de meeste huishoudens. Zijn de chocoladeletters net op, dan dienen de kerstkransjes en chocolade kerstmannen zich weer aan. Honden vinden deze zoete lekkernij ook wel erg smakelijk. Even niet opletten en de hond heeft het te pakken en opgepeuzeld. Veel mensen denken dan: “Ach, het zal wel geen kwaad kunnen”, maar dat is helaas niet waar. In chocolade zit cacao en dat bevat een stofje genaamd ‘theobromine’. Honden en katten breken deze stoffen in het lichaam veel minder snel af dan mensen, waardoor ze te lang in het lichaam circuleren, met alle gevolgen van dien.

Theobromine kan een aantal uren na opname (piekconcentratie na 2-10 uur) verschillende symptomen veroorzaken zoals:

• Maag-darmklachten: braken, diarree, buikpijn
• Urineverlies
• Veel drinken
• Onrust
• Versnelde ademhaling
• Versnelde hartslag
• Oververhitting
• Trillingen
• Incoördinatie
• In zeer ernstige gevallen zelfs:
• Spierstijfheid
• Toevallen
• Hartritmestoornissen
• Coma
• 18-24 uur na het optreden van de hartritmestoornissen kan de hond overlijden

Het aandeel van theobromine in cacaoproducten kan aanzienlijk variëren afhankelijk van de soort en het merk chocolade. Over het algemeen geldt: hoe donkerder de chocolade, des te meer theobromine het bevat. Witte chocolade bevat nagenoeg geen theobromine.

Of het innemen van chocolade voor problemen gaat zorgen is afhankelijk van het gewicht van de hond en de hoeveelheid chocolade (en dus theobromine) die is opgegeten. Een hond van 10 kg zou al lichte klachten kunnen krijgen na een inname van 34 gram melkchocolade of 12.5 gram pure chocolade.

Indien je vermoedt of weet dat je dier chocolade heeft gegeten, twijfel dan niet altijd contact op te nemen met de praktijk!

In alle gevallen waarin daadwerkelijk chocolade-intoxicatie te verwachten is of zelfs al is opgetreden, zal de dierenarts je naar de praktijk laten komen om de hond te onderzoeken en een gepaste behandeling in te stellen. De behandeling zal er voornamelijk op gericht zijn opname van de theobromine in het bloed te beperken, bijvoorbeeld door de hond te laten braken en erna actieve kool toe te dienen. In ernstige gevallen wordt een infuus aangelegd en zal een symptomatische behandeling ingesteld worden.

Maar zoals altijd geldt ook nu: beter voorkomen dan genezen!